ทำไมนักเดินทาง ส่วนมากเลือกที่จะเดินทางคนเดียว?
ทำไมทัวร์ก๊าบๆ ไม่ทำคลิปต่อ?
ทำไม? ทำไม? ทำไม?
เพราะนักเดินทางทุกคนรู้อยู่แก่ใจว่าการเดินทางคนเดียวมัน "เหงา" มัน "เหนื่อย"
เมื่อวันนึงคุณสามารถหาคนที่เดินทางด้วยได้ คุณจะไม่อยากเดินทางคนเดียวอีก
คนที่ไม่ใช่คนในครอบครัว
ไม่ใช่ผัวใช่เมีย
ต้องอยู่ด้วยกัน 24/7 นานหลายเดือน (ให้เวลาส่วนตัว ขี้กับอาบน้ำ)
และพร้อมที่จะเผชิญปัญหา และผลกระทบของการกระทำนั้นๆ
มันหายากยิ่งกว่างมเข็มในอ่างปลาอีก
ในวันเดินทางวันที่ 20 กว่าๆ กลางทะเลทรายสีแดงอันไกลโพ้นของออสเตรเลีย
ซึ่งมันเป็นการเดินทางที่ยาวนาน แล้วก็ยังไม่ถึงครึ่งทาง
หลังจากกินข้าว ดื่มกินมื้อดึก รอบกองไฟตามประสา
พี่บาส นั่งน้ำตาไหล กอดเข่าคลุกฝุ่นทรายแดง
บาส: กูมาทำบ้า! อะไรตรงนี้วะ! ทั้งบ้าน ทั้งครอบครัว ลูกกูอีก
เหนื่อยว่ะ มันเดินไม่ไหว
......
....
พี่วุธนั่งอึ้ง เงียบ พร้อมเดินเข้ามาโอบไหล่ แบบใกล้ชิด แบบที่ไม่เคยมีมาก่อน พร้อมพูดว่า
พี่วุธ: กูไม่ใช่เกย์นะ!!!!
......
กูไม่รู้ 4 ปีที่ไม่เจอกันมึงผ่านอะไรมาบ้าง
กูไม่ได้กลับบ้านมา สิบกว่าปี มันก็ไม่ได้ต่างกัน?
กูมาทำทริปนี้ เราต่างก็มาตามความฝัน
กูก็ทิ้งงานกูมา
มึงก็ทึ้งงาน ทิ้งบ้าน ทิ้งครอบครัว
ถ้ามึงไม่ไหว กูก็ต้องไปต่อ
....
...
แล้วนี่คือบทสนทนาสุดท้ายในคืนนั้น